Herodotos Mısır Kedilerini Anlatıyor*

Şüphesiz, (Mısır’da) evcil hayvan pek çoktur. Ama eğer kediler bazı kazalara kurban gitmeselerdi, bu daha da çok olacaktı. Dişi kedi yavruladığı zaman erkek kediye sürtünmez; erkek kedilerse dişilere yanaşmak isterler, ama boşuna. O zaman erkek kediler dişilere bir oyun oynarlar; yavruları ya hile ile ya da zorla kaparlar, öldürürler; ama yemezler. Yavrusuz kalan dişi yeniden yavrulamak ister, bunun için de erkeğe yanaşır; zira bu cins hayvanlarda analık içgüdüsü vardır. Ayrıca, yangın çıktığı zaman kediler bir çeşit kutsal çılgınlığa tutulurlar:

Mısırlılar onları korumak için, kedileri ortaya alıp bir zincir yaparlar; hatta yangını söndürmeyi bile unuturlar, kediler aralarından kaçar, alevlerin içine atılırlar. Mısırlılar bunu büyük kayıp sayarlar. Eğer bir evin kedisi doğal bir ölümle ölürse, o evde oturanların hepsi kaşlarını kazıtırlar; eğer ölen köpekse, kafa da beraber bütün gövde kazınır. Kedi öldüğü zaman Bubastis’e götürülür ve mumyalandıktan sonra özel bir mezarlığa gömülür.

*Kaynak: “Bir Zamanlar Tanrıydılar”, Oğuz Tekin/ Toplumsal Tarih Dergisi- Mart 2004

06/05/2020